Pre-departure days

Halloo iedereen,

Lang verhaal kort: Ongeveer twee jaar geleden kwam een vriendin van mijn moeder met het idee dat een jaar in Amerika studeren misschien wel wat voor mij zou zijn. Na veel research, tests en post kreeg ik een paar maanden geleden te horen dat ik was aangenomen op Augustana College in Rock Island, Illinois. Voor de geïnteresseerden die geen idee hebben waar het ligt:

Daar ongeveer. Ik claim dat het in de buurt komt van Chicago.

Inmiddels ben ik bijna klaar met de voorbereidingen en heb ik morgen een afspraak op het Amerikaans consulaat om mijn visum aan te vragen.

In de tussen tijd probeer ik nog een beetje van Amsterdam, mijn vriendinnen, moeders eten en de Nederlandse wetgeving te genieten. Over 30 dagen zit ik namelijk al kip uit een dampend aliminium bakje weg te werken op een vlucht naar Illinois. Ik realiseer me nog niet helemaal dat ik tien maanden lang van huis zal zijn en heb echt geen idee hoe erg ik dat ga vinden of niet. We zien het wel.

Ik heb zelf ontzettend veel blogs gelezen van Nederlandse studenten die op Amerikaanse universiteiten studeerden en heb daar erg veel aan gehad. Het was ook fijn daardoor een beetje gemotiveerd te blijven tussen al het documenten invullen en afspraken plannen door. Ik hoop dat ik met dit stukje internet iets vergelijkbaars kan betekenen. Daarnaast zijn er misschien nog wel wat verveelde familieleden of vrienden die willen lezen hoe het gaat met die einzelgänger die naar een ander continent vertrok.

14 Augustus vertrek ik. 15 Augustus begint International student orientation.

Dat is alles voor nu,

Liefs,
Hester

*Update 16-07-'14: Bezoek aan het consulaat was echt een feestje. Telefoons worden blijkbaar gezien als potentiële bommen en mogen niet mee het gebouw in. Heerlijk sprintje getrokken naar de dichtstbijzijnde winkel die open was op de vroege ochtend om te vragen of ik mijn telefoon daar even achter mocht laten. Ze had het echter helemaal gehad met alle mensen van het consulaat die hun telefoons wilde dumpen en wilde er niks mee te maken hebben. Ik had hem bijna ergens in de bosjes gegooid maar kon hem gelukkig bij een cafe kwijt. Buiten adem en te laat voor mijn afspraak werd ik vervolgens gefouilleerd en geïnterviewd. Dolle pret.